(Keulen, oudjaarsnacht 2015)

Mind Your Defence -> Welke afstand voelt veilig voor jou? <-

Ellen Deckwitz  reageert  op 7 januari 2016 in NRC Next  in haar column op

Armlengte afstand

Afgelopen Oudjaarsnacht werden in Keulen tientallen vrouwen belaagd. De Duitse schrijfster Katja Schneidt stuurde naar aanleiding daarvan een open brief naar het Duitse parlement, die gistermiddag viral ging.

Schneidt is woedend omdat de media volgens haar verzwijgen dat een deel van de daders van buitenlandse komaf is, zogenaamd om de vreemdelingenhaat niet nog meer aan te wakkeren. Het is nog niet bewezen of er buitenlanders achter de incidenten zaten. Maar het is wel opvallend dat de reageerders die daarvan uitgaan (en dat is toch de meerderheid), opeens een slag om de arm houden. Als je allochtoon bent en je aan een vrouw vergrijpt, weet je volgens hen niet beter. Buitenlanders zijn gewoon niet gewend dat vrouwen vrijelijk over straat gaan. Over dubbele moraal bij een dubbele moraal gesproken. Maar het wordt nog erger.

Kerels, buitenlands of niet, moeten hun poten thuishouden

Over drie weken begint carnaval, en de Keulse burgemeester Henriette Reker wil dat de dames zich houden aan een gedragscode, om incidenten zoals op Oudjaarsavond te voorkomen. Haar advies is dat vrouwen een armlengte afstand tot mannen bewaren. Reker heeft waarschijnlijk nog nooit carnaval gevierd, waarbij het al een prestatie is als je een molecuullengte afstand kan bewaren tot je medemens. Bovendien is het de vrouw die afstand moet houden, waardoor er ook weer eens wordt beweerd dat het de vrouw is die aanranding uitlokt.

Om er nog een schepje bovenop te doen zei Reker tijdens een persconferentie: „Aan mensen van andere culturen moeten we uitleggen dat vrolijk gedrag niet hetzelfde is als seksuele openheid.” Ja, hallo. In sommige culturen is het dragen van een niqaab in plaats van een boerka al een signaal van seksuele openheid. Als we zo doorgaan kan de Duitse vrouw straks alleen nog maar onder begeleiding van een man naar buiten.

Kerels, buitenlands of niet, moeten hun poten thuishouden. Je houdt je aan de wetten van het land waarin je leeft, anders kunnen we onze hele rechtsstaat maar beter meteen bij het grofvuil zetten. Wat door de gebeurtenissen in Duitsland pijnlijk duidelijk wordt, en waar Schneidt zich in haar brief terecht over opwindt, is dat de man van buitenlandse komaf een hand boven het hoofd wordt gehouden en dat de vrouw, ongeacht haar komaf, zich maar heeft aan te passen. Tolerantie en begrip voor de ene minderheid leiden op die manier tot een beperking van de bewegingsvrijheid van de andere minderheid, namelijk de vrouwelijke helft van de bevolking. Dat mag niet de prijs zijn voor een multiculturele samenleving. Dan is het geen multiculturele, maar een patriarchale samenleving. En daar begint het in Duitsland, getuige de reacties op het incident en de brief van Schneidt, zo verdacht veel op te lijken.